martes, 8 de febrero de 2011

Reclamo a libertade pró meu pobo.


RECLAMO A LIBERTADE PRÓ MEU POBO

No vento de mazán que se desfraga
nos cons e pedregullo solar
de cabo de Home e Punta do Cabalo de Fora
reclamo a libertade pró meu pobo.

No meniño que dorme
no edredón dos teus ollos
reclamo a libertade pró meu pobo.

Nas vellas mans agrarias,
nas loias amorosas dos estíos
reclamo a libertade pró meu pobo.

Nos bicos acedísimos e tenros
dos meus fillos inmensos
reclamo a libertade pró meu pobo.

Nos sangues artesáns que teño ardendo
en cada dedo meu;
nos finos labradores que aparecen agora no papel
levando chapeos pardos, panos de seda e zocas remontadas
reclamo a libertade pró meu pobo.

Nos crepúsculos de anís
nos que se erixe a familia naval de Manoel Antonio
e pon, de arca e couso, pequeniños
lumes azuis e brancos de San Telmo
reclamo a libertade pró meu pobo.

Na anguria de arandela que te cerca,
nos marcos, portas, fechos, nos durísimos e sen luz
arames, non me torzo e
reclamo a libertade pró meu pobo.

Nos tépedos infernos da túa boca, ferida
de comunión ao sol e ao viño máis adentro,
diapasón de verdade de pantrigo
e cumio do cabazo e da alborada boa
reclamo a libertade pró meu pobo.

Na cizaña, composición, feitura, debuxo ruín
de cada cerimonia de convenio coleutivo
cegando o noso fogo metalúrxico
reclamo a libertade pró meu pobo.

Nunha nena de seis anos que naceu en Basilea
e cantou pra min a Internacional en idioma galego e non
puiden rete-lo pranto e foi en mil novecentos
setenta e catro, e por ela
reclamo a libertade pró meu pobo.

Nas muradellas de couselo e da violeta,
nas fonduras da carriza e dos fentos,
nos castros, calzadas e vieiros
(pedra do alén) pra sempre abandoados
reclamo a libertade pró meu pobo.

Nos camiños fechados, nos abertos,
nos que levan ás casas dos homes nosos de cada día,
nos transportes por ferrocarril,
nos irmáns que gobernan as máquinas do mar
e os cameóns na alta noite,
reclamo a libertade pró meu pobo.

Na fogueira de Londonderry, en cada palabra,
en cada palabra do noso tío Ho Chi Minh, coma un ouriol
enchendo a tarde de lus nacionalista e líquidos
reclamo a libertade pró meu pobo.

Na sindical reconstrucción diaria
de cada cousa rompida e volta a endereitar,
na unión mínima dos homes darredor dun problema sórdido,
en cada petición en grupo,
en cada contubernio de mans dadas,
reclamo a libertade pró meu pobo.

Na casa dos meus avós arrecendente
a sí propia, singular no mundo;
nos cabalos da serra e nos mineiros
de Lousame aquil vinte de Santiago,
reclamo a libertade pró meu pobo.

No estremecido urro das marés en guerra,
no arruallo do amor e na rapaza
perdida sen que fora nunca nosa
reclamo a libertade pró meu pobo.

No comer e no beber
en torno á ola da camaradaxe,
no sagro segredo en torno á pérola de lus clandestina,
no medo e na teimosa retesía en torno ao adverso
reclamo a libertade pró meu pobo.

Nos loitadores de xofre e lume acedo,
nos difuntos endexamais vencidos,
nos que virán e son aínda lene bris e vos de melro
e portarán o ferro e darán a morte crara
reclamo a libertade pró meu pobo.

Nos ríos, nas folgas, nas romaxes,
nas protestas nos muros, nos escritos,
nas gaitas, nas areas de Espasante acaso
reclamo a libertade pró meu pobo.

Nos emigrados, nos perdidos, nos presos, nos esplotados,
nos que contemplan o devalar das augas
sen fín, nos que confían no meu partido (tuba de despertar
ou camiño que nunca se desanda),
nos que combaten e han de se-lo lóstrego
achaiador, neles poño a miña língoa e descanso os meus ollos
e reclamo a libertade pró meu pobo.
e reclamo a libertade pró meu pobo.


Xosé Luís Méndez Ferrín
(Con pólvora e magnolias, 1976)
 

martes, 1 de febrero de 2011

Xosé Luis Méndez Ferrín

Xosé Luis Méndez Ferrín nació el 7 de agosto de 1938 en Orense. Es un político y escritor en lengua gallega, ampliamente reconocido como uno de los más importantes y representativos de la literatura gallega contemporánea. Desde el 30 de septiembre de 2000 es miembro de la Real Academia Galega, de la cual es presidente desde enero de 2010.

En su infancia residió en Orense con estancias en Celanova. En la ciudad de Orense hace el primer curso de bachillerato, y se traslada, en 1949, con su familia a Pontevedra. Es allí dónde termina los estudios de grado medio. En la década de 1950 despierta su conciencia política, lo que dejó en él una honda huella nacionalista, que no abandonó nunca.

En 1955 se traslada con su familia a Vigo, ciudad que deja al poco tiempo para ir a estudiar Filosofía y Letras en la Universidad de Santiago de Compostela. Allí toma contacto con el galleguismo cultural, articulado en torno a la Editorial Galaxia y a la figura de Ramón Piñeiro. En 1956 obtuvo el primer premio de poesía en las Fiestas Minervais de Santiago. En 1957 fue a Madrid dónde tres años después se licenció en Filología Románica. En esta ciudad mantiene estrecho contacto con el galleguismo allí ubicado. Así, en 1958, se crea el grupo Brais Pinto, en torno a la editorial del mismo nombre. En 1961 siguió un curso de cultura inglesa en la Universidad de Oxford. Entre los años 1963 y 1965 realizó diversos viajes por Europa. Después de hacer el servicio militar en Canarias pasó dos años, entre 1962 y 1964, en Lugo, ejerciendo de profesor en el Colegio Fingoy hasta que en 1965 obtiene la Cátedra de Lengua y Literatura Española del Instituto Santa Irene de Vigo, ciudad donde se instala. En el año 2008 se jubiló y abandonó la docencia.

Debido a su actividad política fue procesado en tres ocasiones pasando en algunas de ellas un período en la cárcel.

Es columnista en el periódico Faro de Vigo y dirige la revista de pensamiento crítico A Trabe de Ouro, con gran influencia en la cultura gallega, gracias a la difusión de problemas e investigaciones sobre cuestiones diversas con aproximacións interdisciplinares, y bajo una doble perspectiva nacional y universal. Ferrín es miembro de la Real Academia Gallega y Doctor Honoris Causa por la Universidad de Vigo. Es Doctor en Filología.

Xosé Luís Méndez Ferrín fue propuesto al Premio Nobel de Literatura en el año 1999 por la Asociación de Escritores en Lengua Gallega. Ha sido galardonado con numerosos premios como el Premio de la Crítica de narrativa gallega, Premio de la Crítica Española, Premio de la Crítica Galicia, Premio Losada Diéguez o el Premio Eje Atlántico. En el año 2008 consiguió el Premio Nacional de Literatura de la Xunta de Galicia.